نورپردازی رامبراند

نورپردازی رامبراند یکی از شناخته شده ترین روش های نورپردازی پرتره است. در این مقاله آموزنده می آموزید که این تکنیک چیست و چگونه انجام می شود. در نتیجه لازم است ادامه مطلب را دنبال کنید تا بتوانید اطلاعات بیشتری در این حوزه کسب کنید.

نورپردازی رامبراند چیست؟

زمانی که این تکنیک توسط نقاش هلندی رامبراند ون راین در دهه 1600 رایج شد، به یکی از ماندگارترین الگوهای نور برای پرتره تبدیل شد، بنابراین طبیعی بود که عکاسان پرتره این نور را تقلید کنند. اما حالا که متوجه شدید توسط چه کسی ارائه شده است، بهتر است با نحوه انجام آن هم آشنا شوید.

نورپردازی رامبراند

در نورپردازی رامبراند هر عکاس پرتره می‌خواهد نور زیبایی خلق کند که ویژگی ‌های سوژه‌ های او را ثبت کند و داستانی را روایت کند. به تعداد عکاسان، تکنیک های نورپردازی وجود دارد، اما یکی از بادوام ترین الگوهای نوری کلیدی، تنظیم اولیه نورپردازی رامبراند است. نور رامبراند با مثلث کوچکی از نور مشخص می شود که روی گونه زیر چشم در سمت صورت مقابل منبع نور اصلی ظاهر می شود.

این نتیجه سایه انداختن فرم بینی روی صورت است که به سایه گونه، لب و فک وصل می شود. این الگوی نور برای بسیاری از اشکال چهره جذاب است، عمق ایجاد می کند و فرم صورت را برجسته می کند. این تکنیک هنوز هم یکی از رایج ترین اشکال نور است و تکنیکی که هر عکاسی باید به آن تسلط داشته باشد.

ایجاد نور رامبراند

خیلی ساده، نور رامبراند را می توان با قرار دادن نور تقریباً 45 درجه خارج از محور از بینی در سطح چشم ایجاد کرد، سپس نور را بالا برد تا سایه ای طولانی تر از بینی ایجاد کند. زاویه و ارتفاع را تا زمانی تنظیم کنید که مثلث روشن را روی گونه مقابل ایجاد کنید.

باید به اندازه کافی نور در چشم در سمت سایه دار وجود داشته باشد که در مقایسه با چشم طرف مقابل سوژه، چشم قابل مشاهده باشد و به طور یکنواخت روشن به نظر برسد. مانند هر الگوی نوری، نورپردازی رامبراند را می توان به صورت گسترده یا کوتاه با یک منبع نور استفاده کرد. نور گسترده از سمت دوربین چهره را روی صورت روشن می کند. نور کوتاه صورت را در سمت خارج از دوربین چهره روشن می کند.

برای نور گسترده رامبراند، نور را با فاصله حدود 45 درجه از سوژه به سمت دوربین قرار دهید، سپس آن را نزدیک یا دورتر به عقب ببرید تا زمانی که یک مثلث نوری روی گونه سوژه خارج از دوربین داشته باشید. در نور کوتاه رامبراند، نور را با فاصله حدود 45 درجه از سوژه به سمت دوربین قرار دهید، سپس نور را نزدیک ‌تر یا دورتر کنید تا آن مثلث کوچک جادویی ظاهر شود. طرف صورت که از دوربین دور است کاملاً روشن می شود، در حالی که طرف چهره نزدیک به دوربین بیشتر در سایه خواهد بود. این امر مخصوصاً برای افرادی که چهره ‌های پهن ‌تری دارند جذاب است.

ایجاد نور رامبراند

ظاهر نورپردازی رامبراند نیز بسته به میزان تنظیم نور کم یا زیاد می تواند تغییر کند. عکاسان پرتره اغلب مراقب هستند که نور را فقط به اندازه ای بالا قرار دهند که بتوانند نور را در چشمان سوژه حفظ کنند، اما این یک ضرورت مطلق نیست. اگر می خواهید حس رمز و راز، درام یا خطر را در خود پرورش دهید، می توانید اجازه دهید چشم های مشتری تیره تر بماند. شما می توانید تشخیص دهید که چه زمانی نور خود را بیش از حد در هر دو جهت حرکت داده اید زیرا مثلث نور روی صورت سوژه را از دست خواهید داد.

سایه بینی خیلی کوتاه می شود و در نتیجه Loop Lighting ایجاد می شود یا مثلث را به طور کامل می بندد و در نتیجه Split Lighting ایجاد می شود. تنها چیزی که برای بازگرداندن شکل مورد نیاز است این است که نور را حرکت دهید یا از سوژه بخواهید سر خود را حرکت دهد.

اصلاح نورپردازی رامبراند

می‌توانید همان تغییراتی را که در هر الگوی نورپردازی دیگری انجام می‌دهید، در نورپردازی رامبراند  ایجاد کنید.  سبک نورپردازی قرن ‌هاست که در میان نقاشان محبوب بوده و برای عکاسی نیز تکنیک نوری موثری است.

با نورپردازی رامبراند، به جای اینکه یک ضلع کامل صورت در سایه قرار گیرد، کلید یا نور اصلی طوری قرار می گیرد که سایه انداخته شده توسط بینی سوژه به سایه بزرگتر روی صورت متصل می شود و مثلث کوچکی از نور را ایجاد می کند. رامبراند از این نور برای همه پرتره ‌هایش استفاده نکرد، اما به اندازه‌ای از آن استفاده کرد که خود نور در نهایت به نام او نامگذاری شد.

نورپردازی رامبراند ارتباط نزدیکی با مفهوم “chiaroscuro” دارد، که کلمه ای است که برای توصیف عمق تضاد بین هایلایت و سایه استفاده می شود. عکس ‌هایی که از کیاروسکورو استفاده می ‌کنند بر فرم و کانتور از طریق کنتراست تأکید می‌کنند، درست مانند بسیاری از نقاشی ‌های رامبراند.

هنگامی که از نور رامبراند استفاده می کنید، طبیعتاً می خواهید با کیاروسکورو تصاویری را ثبت کنید. این تفاوت چشمگیر بین سایه یک طرف صورت و هایلایت در طرف دیگر به تصویر شما یک حس قوی از ابعاد می دهد و به تأکید بر فرم کمک می کند (فرم در عکاسی به خطوط سه بعدی یک شی یا صورت یا بدن یک شخص اطلاق می شود).

استفاده از نورپردازی رامبراند

نور رامبراند حس بسیار کلاسیکی دارد (تا حد زیادی بر اساس آن زمینه تاریخی)، اما از آنجا که می تواند دراماتیک نیز باشد، برخی از عکاسان احساس می کنند که بهتر است با سوژه های مردانه استفاده شود تا سوژه های زنانه. البته، خود رامبراند هم مردان و هم زنان را با سبک کلاسیک نورپردازی رامبراند نقاشی می‌کرد، بنابراین مشخص نیست که این دستورالعمل از کجا آمده است، در نهایت، مانند هر چیز دیگری، این به صلاحدید عکاس بستگی دارد. هنگام انتخاب نورپردازی رامبراند، همیشه باید حالتی را که می خواهید فراخوانی کنید، در نظر بگیرید، اما همچنین باید به چهره سوژه خود و اینکه آیا شکل مناسبی برای سبک نورپردازی است یا خیر، فکر کنید.

نورپردازی رامبراند برای سوژه هایی که صورت های گرد یا پر دارند انتخاب خوبی است، زیرا می تواند اثر لاغری داشته باشد. همچنین برای افرادی که ساختار استخوان گونه برجسته‌ای دارند، جذاب است، اما مراقب باشید، برای سوژه‌ هایی با صورت ‌های باریک انتخاب خوبی نیست، زیرا می ‌تواند چهره را حتی باریک ‌تر و تا حدودی زاویه ‌دار نشان دهد.

استفاده از نورپردازی رامبراند

در نورپردازی تقسیم شده، برای ایجاد ظاهر کلاسیک نور رامبراند تنها به یک منبع نور نیاز دارید، اگرچه داشتن یک بازتابنده در دست به افزودن جزئیات به چهره سوژه شما کمک می کند. برخلاف نورپردازی تقسیم شده، منبع نور واحد در زاویه 45 درجه نسبت به سوژه و کمی بالاتر از سطح چشم قرار می گیرد. با قرار دادن نور در حدود پنج فوت دورتر، و حدود دو فوت بالاتر از سوژه شروع کنید (البته به یاد داشته باشید که بسته به میزان روشنایی نورهایتان، جلوه متفاوتی خواهید داشت). نور رامبراند را می توان با زوایای نور گسترده و کوتاه به دست آورد، به این معنی که سمت برجسته صورت می تواند به دوربین نزدیک تر یا دورتر باشد.

نحوه ایجاد نور رامبراند بدون نور استودیو

مانند نور تقسیم شده، نورپردازی رامبراند را می توان با استفاده از یک منبع نور به دست آورد، به این معنی که برای استفاده نور پنجره ایده آل است. تنها تفاوت بین گرفتن پرتره با نور پنجره به سبک رامبراند و عکاسی با نور تقسیم شده، موقعیت سوژه نسبت به پنجره و دوربین است. همانطور که نور استودیو را در زاویه 45 درجه نسبت به سوژه خود قرار می دهید، سوژه خود را نیز در زاویه 45 درجه نسبت به پنجره قرار می دهید.

در طرف مقابل، از بازتابنده استفاده کنید تا سایه ها را کمی پر کنید، یا برای داشتن ظاهری دراماتیک تر، بازتابنده را به طور کلی کنار بگذارید. می‌توانید از نور رامبراند در پرتره ‌های بیرونی خود نیز استفاده کنید، اما برای استفاده از نور خورشید باید تنظیماتی را در موقعیت سوژه خود نسبت به نور انجام دهید، تا زمانی که برجسته‌ سازی مثلث مشخصه روی گونه ظاهر شود.

 

نتیجه گیری

می‌توانید همزمان با تمرین نورپردازی تقسیم‌ شده، نورپردازی رامبراند را تمرین کنید. تنظیم آن مشابه سایر تصویربرداری ها است و تنها تفاوت اصلی در محل قرارگیری چراغ ‌ها است. همیشه پیشنهاد می‌کنیم از ترفندهای مختلف استفاده کنید تا ببینید چگونه می‌توانید نتایج خود را تغییر دهید یا بهبود بخشید. برای مثال، تغییر فاصله بین منبع نور و سوژه شما می ‌تواند با کاهش یا افزایش سایه در صحنه، درام را کاهش یا افزایش دهد. سعی کنید نسخه‌ های مختلف یک تصویر را با استفاده از تغییر در موقعیت ‌های مختلف نور بگیرید و سپس آن عکس ‌ها را در مانیتور رایانه ‌تان مقایسه کنید.

داشتن تعداد زیادی نسخه های مختلف به شما چیزهای زیادی در مورد نحوه دستکاری نور و کارهایی که می تواند برای تغییر تصویر نهایی شما انجام دهد، می گوید. در نهایت این مهم تر از دستیابی به موفقیت خواهد بود، می توانید در دوره آموزش کسب درآمد از عکاسی از متخصصان و کارشناسان متبحر از جمله خانم بهاره صالح نیا که استاد آموزش عکاسی و دانش علمی در این حوزه دارند کمک بگیرید و با راهنمایی آنان تصاویری با کیفیت تهیه کنید. کافیست به سایت ایشان مراجعه کرده و از خدمات عالی ایشان استفاده کنید.