اولین زن عکاس در ایران
از روزی که ملکه ویکتوریا دوربینی را به محمدشاه، پادشاه عصر قاجار در قرن نوزدهم هدیه داد، عکاسی راه درازی را در ایران پیموده است. از عکاسانی که بر روی مناظر انتزاعی و شهری تمرکز می‌کنند تا عکاس های خبری که از رویدادهای جاری عکس می گیرند و تفسیر اجتماعی می کنند، چندین عکاس ایرانی را معرفی می کنیم که باید به بررسی عملکرد هر یک بپردازید. هم چنین در اینجا لازم است به بررسی اولین زن عکاس در ایران هم بپردازید.
آشنایی با اولین زن عکاس در ایران
محمدرضا میرزایی، عکاس تهرانی، رویکردی انتزاعی و اغلب مبتنی بر هندسی به عکاسی خیابانی دارد. میرزایی با نشان دادن محدودیت های دید ما از دریچه خود، بینندگان را دعوت می کند تا سوال بپرسند و زمینه احتمالی پشت هر تصویر را بسازند. او که متولد 1986 است، می‌تواند استعدادهای خود را به‌عنوان نویسنده، مترجم، و سردبیر مجله دید، یک نشریه آنلاین ماهانه که عکاسان معاصر ایرانی را به نمایش می‌گذارد، فهرست کند. فارغ التحصیل کارشناسی ارشد هنرهای زیبا از دانشگاه پنسیلوانیا، دانشگاه او آخرین کتاب عکس خود را به نام اینجا خورشید می آید در سال 2014 منتشر کرد.
- گوهر دشتی
در بررسی آشنایی با اولین زن عکاس در ایران باید بدانید که بزرگ شدن در دوران جنگ ایران و عراق در شهر اهواز، نزدیک مرز عراق، به وضوح بر سبک این عکاس جوان تاثیر گذاشته است. گوهر دشتی از مضامین تاریخ و توپوگرافی ایران در عکاسی صحنه استفاده می کند تا محیط اطراف و رویدادهای جاری خود را به تصویر بکشد. مجموعه زندگی و جنگ امروز او در سال 2008 نشان می‌دهد که ایرانی‌ها زندگی روزمره خود را در بحبوحه درگیری‌ها انجام می‌دهند، در حالی که آخرین مجموعه او، بدون تابعیت، مهاجرت و پناهندگان را بررسی می‌کند. مجموعه های عمومی او را می توان در موزه های سراسر ایالات متحده، اروپا، آسیا و خاورمیانه مشاهده کرد.
- شادی قدیریان
شادی قدیریان، یکی دیگر از عکاسان تهرانی، درباره تضادهای موجود در جامعه امروزی ایران، فرهنگی که بین سنت و مدرن در بلاتکلیفی گرفتار شده است، اظهار نظر می کند. اولین عکس او که مورد تحسین قرار گرفت، قاجار بود، زنانی را به تصویر می کشید که در پس‌زمینه‌ای با لباس‌های کلاسیک دوران قاجار در اواخر قرن هجدهم و نوزدهم ژست می گرفتند و شیئی از مدرنیته مانند بوم باکس یا تلفن در دست داشتند. آثار او را می توان در موزه های بزرگ اروپا، ایالات متحده، خاورمیانه و آسیا یافت.
- یلدا معیری
در بررسی آشنایی با اولین زن عکاس در ایران باید بدانید که پوشش جنگ افغانستان در 19 سالگی اینگونه بود که یلدا معیری کار خود را در عکاسی آغاز کرد. از آن زمان، حوزه اصلی تمرکز او حول محور جنگ‌ها، درگیری‌ها و بلایای طبیعی در سراسر جهان بوده است. مجموعه مقالات بین المللی او شامل تایم، نیوزویک و مطبوعات مختلف اروپایی است.
- تهمینه منزوی
تهمینه منزوی یکی دیگر از عکاسان و فیلمسازان جوان ایرانی است که تضادهای اجتماعی در جامعه ایران را نشان می دهد. او برای پروژه های بلندمدت خود شناخته شده است، زیرا معتقد است که این به او اجازه می دهد تا به قلب موضوع بپردازد. کارهای قدیمی تر او شامل مستندی درباره گروهی از زنان معتاد در جنوب تهران است و هدف کنونی او افشای مسائل اجتماعی پیرامون نسل جوان در ایران و افغانستان است. دریافت کننده جایزه شید، آثار او در چندین چاپ منتشر شده است.
همه چیز درباره آشنایی با اولین زن عکاس در ایران
در بررسی آشنایی با اولین زن عکاس در ایران باید بدانید که زنان عکاس برخی از به یاد ماندنی‌ترین تصاویر زمان ما را برای نشنال جئوگرافیک گرفته‌اند – از پرتره های بچه ها در یمن، هند و جاهای دیگر گرفته تا نگهبان پارک در کنیا که قبل از مرگ حیوان با آخرین کرگدن سفید شمالی نر خداحافظی می‌کند. اولین باری که نشنال جئوگرافیک عکس های یک زن را منتشر کرد بیش از یک قرن پیش بود. الیزا اسکیدمور در اوایل دهه 1900 با تولید 15 مقاله و برخی از اولین عکس های رنگی مجله به نام آشنای خوانندگان تبدیل شد و اولین زنی بود که به عضویت هیئت مدیره انجمن نشنال جئوگرافیک انتخاب شد.
همانطور که جودی کاب، که اولین داستان خود را در سال 1975 برای ما عکاسی کرد، به شیوایی بیان کرد: «هر زنی که برای نشنال جئوگرافیک عکاسی کرده است، به نوعی اثر خود را در مجله و جهان به جا گذاشته است. این قدرت عکاسی است: این نشانه ها پاک نشدنی هستند و در شبکیه چشم و خاطرات ما حک شده اند.» برای ماه تاریخ زنان، نشنال جئوگرافیک از برخی از زنان عکاس ما خواسته است تا نظرات خود را در مورد کار سایر زنان داستان‌نویسی که آنها را تحسین می‌کنند به اشتراک بگذارند.
1- در بررسی آشنایی با اولین زن عکاس در ایران باید بدانید که سارا لین تقریباً 20 سال عکاس بود تا اینکه ویرایشگر عکس و در نهایت اولین مدیر زن عکاسی نشنال جئوگرافیک شد. او پشتکار مافوق بشری لینزی آداریو، عکاس خبرنگار را تحسین می کند. «لینزی جواب نه را نمی پذیرد. او بیشتر می ماند، کمتر می خوابد و هرگز در هنگام انجام وظیفه متوقف نمی شود… او عمیقاً به افرادی که از آنها عکس می گیرد، مخصوصاً زنان و دختران اهمیت می دهد. و او به ترس و تراژدی خیره می شود و هر چند بار به او التماس می کنید، امنیت خودش را به خطر می اندازد تا داستان را به دست بیاورد. مهم نیست که او چه دیده و چه چیزی را تحمل کرده است، هنوز ایمان خود را به انسانیت از دست نداده است.
اولین زن عکاس
2-کاب، که بیش از 30 داستان را برای نشنال جئوگرافیک عکاسی کرده است، می گوید که تصاویر اخیر «دل برانگیز» از اوکراین توسط آدریو، بیشتر گواهی بر کسی است که «زندگی خود را بارها و بارها برای شواهدی از بی رحمی جنگ به خطر می اندازد. . بسیاری از مردم می توانند جرات انجام کاری را یک بار پیدا کنند. اما چه شجاعت خارق‌العاده ای لازم است تا این کار را بی امان انجام دهیم و بارها و بارها با خطر مواجه شویم. شما باید این باور را داشته باشید که کار شما تغییر خواهد کرد و در واقع می توانید دنیا را تغییر دهید.» لین همچنین لین جانسون را برای دلسوزی که در کارش می درخشد، متمایز کرد. «قدرت او از نیاز او به درک واقعی آنچه می بیند ناشی می شود. او یک متفکر عمیق است… او تمام قلب و روح خود را در خلق تصاویر به کار می‌گیرد تا به ما کمک کند ببینیم و بفهمیم.»
3- در بررسی آشنایی با اولین زن عکاس در ایران باید بدانید که امی تونسینگ که به مدت دو دهه در نشنال جئوگرافیک همکاری داشته است نیز از جانسون الهام گرفته است. من تحت تأثیر انسانیتی که او برای کارش به ارمغان آورد و ارتباط و حساسیت او با افرادی که از آنها عکاسی می کرد غافلگیر شدم… فراتر از کارهای لین، من فوراً کسی را پیدا کردم – یک زن – که می توانستم کار کنم و آرزوی تقلید از او را داشته باشم.
4-مگی استبر، که در حدود 70 کشور در سراسر جهان کار کرده است، استعدادی برای ثبت تصاویر دارد – مانند پرتره ای که این داستان با آن منتهی می شود – که عبارتند از: “ترکیبی خیره کننده از زیبایی و تراژدی،کاب می گوید: آزاردهنده و فراموش نشدنی. ما می توانیم فوراً آن را در ذهن خود تجسم کنیم. نیازی نیست دوباره آن را ببینیم تا تاثیر آن را احساس کنیم.
نیکول سوبکی، عکاس خبرنگار و فیلمساز مستقر می گوید: «این پرتره کتی با والدینش راب و آلسیا می تواند اشک مرا درآورد و همیشه راه های پیچیده‌ای را به من یادآوری می کند که در آن درد، تعهد و عشق در تجربه انسانی با هم تنیده شده‌اند. در داستان یک چهره، سوبکی می‌گوید که تصاویر استبر «نور می تاباند، اما به نظر می رسد این درخشندگی از آگاهی عمیق از تاریکی درست فراتر می آید».
سوبکی اضافه کرد که تمایل استبر برای چرخاندن دوربین به طور غیرمستقیم روی خودش شجاعت زیادی می طلبد تا به درون خود نگاه کنیم و درهای زیرزمین و اتاق زیر شیروانی را در خودمان باز کنیم، اما می تواند معلم عمیقی باشد.
5- در بررسی آشنایی با اولین زن عکاس در ایران باید بدانید که کارلا گچت، متولد کیتو، اکوادور و مستقر در لس آنجلس، کالیفرنیا، می‌گوید که بسیاری از عکاسان زن را تحسین می‌کند، از جمله کسانی که راه را برای نسل جدید هموار کردند، اما کلماتی که استبر در طول یک کارگاه سال‌ها پیش به اشتراک گذاشت، ماندگار شد: “اگر می‌خواهی یک عکاس خوب باشید، زیاد بخوانید، فیلم تماشا کنید، سفر کنید… فقط به عکس ها نگاه نکنید. برای اینکه یک عکاس خوب باشید باید انسان جالبی باشید.
سخن پایانی
در مجموع در بررسی آشنایی با اولین زن عکاس در ایران باید بدانید که زنان بسیاری در دوران گذشته علاقه به عکاسی از اطراف خود داشتند که جزء بهترین های تاریخ معرفی شدند از جمله اشرف السلطنه و .. برای آشنایی بیشتر می توانید از پکیج مستر کلاس عکاسی با دوربین و پکیج مستر کلاس عکاسی با موبایل خانم بهاره صالح نیا استفاده کنید تا در عکاسی خبره شوید.
بهاره صالح نیا
یکی از موفق ترین و محبوب ترین چهره های اینستاگرام و صاحب بزرگترین صفحه آموزش عکاسی با بیش از سه میلیون فالوور در اینستاگرام.
خانه 
حساب کاربری 
دورههای آموزشی 
پریست ها